اسرار کهکشان M78

این تصویر تلسکوپ اسپیتزر ناسا که در نور فروسرخ از کهکشان M78 گرفته شده، اجرامی را نشان می‌دهد که پشت توده‌های غبار پنهان شده‌اند و نمی‌توان آن‌ها را در نور مریی مشاهده کرد.

هلال شعبان 11 تیر رصد می شود

رئیس ستاد استهلال استان تهران با اشاره به اینکه هلال ماه شعبان شامگاه شنبه 11 تیرماه با چشم غیر مسلح قابل رؤیت است گفت: اعضای استهلال شامگاه شنبه به رصد هلال ماه شعبان پرداخته و نتیجه را به دفتر مقام معظم رهبری ارسال می‌کنند.

هفت سال پس از شکست ماموریت شکار فضاپیما در آسمان و سقوط فضاپیمای جنسیس، دانشمندان موفق شده‌اند با بررسی لاشه این فضاپیما به حقایق جدید و عجیبی درباره خورشید دست یابند.

محمود حاج‌زمان: در سال 2001 / 1380، ناسا فضاپیمایی به نام جنسیس (به معنای پیدایش) را به سمت خورشید فرستاد تا ذرات باد خورشیدی را که از این ستاره به بیرون جریان داشتند، جمع‌آوری کرده و به زمین بیاورد. جنسیس در سال 2004 / 1383، درست طبق برنامه زمان‌بندی به زمین بازگشت، اما همه چیز مطابق برنامه پیش نرفت. به دلیل اینکه چتر نجات جنسیس باز نشد، این فضاپیما با زمین تصادف کرد و محتویات آن در بیابان‌های یوتا در ایالات متحده بر روی زمین پخش شد. با گذشت هفت سال از آن ماجرا، دانشمندان هنوز مشغول جمع‌آوری این قطعات هستند و با ادامه دادن بررسی‌های خود بر روی لاشه این فضاپیما، موفق به انجام کشفیات بزرگی شده‌اند.

ساعت 21:30 دوشنبه 6 تیر 1390، تخته‌سنگی به بزرگ 5 تا 20 متر از فاصله 12700 کیلومتری سطح زمین عبور می‌کند و یکی از نزدیک‌ترین ملاقات‌های فضایی زمین را رقم می‌زند.

به گزارش ناسا، شبیه‌سازی حرکت این سیارک نزدیک زمین که 2011 MD نام دارد، نشان می‌دهد که طی امروز هیچ شانسی برای برخورد این سیارک با زمین وجود ندارد، اما نزدیکی بیش از حد به زمین موجب می‌شود مدار سیارک تحت تاثیر میدان گرانشی زمین دچار تغییرات عمده‌ای شود.

این سیارک از درون مدار ماهواره‌های مخابراتی زمین‌ثابت عبور می‌کند و ممکن است برخوردی احتمالی با یک ماهواره یا برخی زباله‌های فضایی داشته باشد، هرچند که شبیه‌سازی‌ها احتمال وقوع چنین حادثه‌ای را نزدیک به صفر نشان داده‌اند. به‌طور متوسط، هر 6 سال یک‌بار سیارکی به این بزرگی از چنین فاصله‌ای از زمین عبور می‌کند!

فیلم زیر را پیتر بیرتویستل با تلسکوپ 16 اینچی اشمیت-کاسگرین خود در بامداد 23 ژوئن / 2 بامداد گرفته و سیارک را به‌شکل نقطه‌ای به تصویر کشیده که طی 4 دقیقه، این‌چنین در میدان‌دید تصویر جابجا می‌شود.

نزدیک‌ترین ملاقات با زمین برفراز اقیانوس اطلس و سواحل جنوبگان اتفاق می‌افتد و فقط ساکنان جنوب آفریقا و بخشی از جنوبگان می‌توانند آن را مشاهده کنند، اما مردمان استرالیا، نیوزیلند، آسیای جنوبی و شرقی و سواحل غربی اقیانوس آرام می‌توانند نزدیک‌شدن این سیارک را با تلسکوپ‌های متوسط آماتوری نیز مشاهده کنند.

منبع:خبرآنلاین

تلسکوپ فضایی هرشل که چشمان فضایی آژانس فضایی اروپا در نور فروسرخ است، در تازه‌ترین یافته خود موفق به کشف ستاره‌ای شده که مانند یک فواره، آب را به درون فضا پرتاب می‌کند.

محمود حاج‌زمان: محققانی که به دنبال نشانه‌هایی از حیات در نقاط مختلف کیهان می‌گردند، معمولا جستجوی خود را با عنصری آغاز می‌کنند که برای اشکال پیچیده حیات که ما آنها را می‌شناسیم، حیاتی است: آب. اکنون تنها در فاصله 750 سال نوری از زمین، اخترشناسان حجم قابل توجهی از این ماده را یافته‌اند: آبی که مانند فواره و با سرعت 200 هزار کیلومتر بر ساعت از قطب‌های یک ستاره جوان خورشید مانند به فضای بین‌ستاره‌ای پرتاب می‌شود.

به گزارش پاپ‌ساینس، این کشف از چندین جهت قابل توجه است. از یک سو این کشف نشان می‌دهد که در سراسر کیهان ستارگان اولیه می‌توانند مقادیر عظیمی از آب را در محیط اطراف خود پخش کنند؛ آبی که بالقوه ممکن است باعث شکل‌گیری حیات در جایی دیگر شود. همچنین این کشف می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا اطلاعات تازه‌ای در خصوص نحوه شکل‌گیری خورشید منظومه شمسی، و نقش احتمالی آب در شکل‌گیری آن و همچنین شکل‌گیری سیاره زمین به دست آورند.

این ستاره توسط رصدخانه فضایی آژانس فضایی اروپا، هرشل، کشف شده است. چشمان هرشل قادرند به درون ابرهای متراکم گاز و غبار که باعث شکل‌گیری ستارگان می‌شوند، نفوذ کند. در این ستاره، هرشل ردپای نورهایی را مشاهده کرد که دال بر وجود هیدروژن و اکسیژن هستند، و در ادامه مشخص کرد که این اتم‌ها در داخل و اطراف ستاره تشکیل آب می‌دهند. اما هنگامی‌که این مولکول‌ها درون ستاره حرکت می‌کنند و وارد جت‌های عظیم گازی می‌شوند که از ستاره به بیرون پرتاب می‌شود، گرما و فشار موجود، آب را به بخار تبدیل می‌کند.

زمانی‌که جت‌های گاز به اندازه کافی از ستاره دور می‌شوند، بخار آب به سرعت سرد و دوباره به مایع تبدیل می‌شود. در این حالت، قطرات آب اصولا به صورت گلوله‌هایی از آب هستند که با سرعتی 80 برابر شلیک یک گلوله عادی در فضا حرکت می‌کنند. تعداد بسیار زیادی از این قطرات وجود دارد. به گفته اخترشناسان حجم آبی که از ستاره به بیرون پرتاب می‌شود، معادل کل آبی است که در هر ثانیه در رودخانه آمازون جریان دارد.

اخترشناسان تصور می‌کنند که عمر مرحله فوران آب کوتاه است، اما مرحله‌ای است که تمام توده‌های گازی شکل‌دهنده ستارگان آن را تجربه می‌کنند. اگر این حدس درست باشد، به این معنی است که آب می‌تواند در تمام کیهان پراکنده شده باشد. چیزی که به راستی یک تصور و حدس بسیار جذاب است.

منبع:خبرآنلاین

 این حلقه سبز درخشان که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر در نور فروسرخ مشاهده شده، سحابی گردوغباری است که در اطراف یکی از داغ‌ترین ستارگان کهکشان ما تشکیل شده که دمای سطح آن حدود 50هزار کلوین است.
این سحابی RCW 120 نام دارد و در محدوده دم صورت‌فلکی عقرب نزدیک به قلب کهکشان واقع شده است. در مرکز تصویر، دو ستاره ابرغول از رده طیفی O را می‌بینید که دمای سطح آنها بین 30هزار تا 50هزار کلوین تخمین زده می‌شود که بین 5 تا10 برابر از سطح خورشید داغ‌تر است. درخشندگی فوق‌العاده زیاد این ستارگان بخصوص پرتوهای فرابنفش آنها موجب داغ‌شدن و پرتوافشانی سحابی اطراف این ستارگان شده و تلسکوپ فضایی اسپیتزر توانسته این درخشش را که در طیف فروسرخ منتشر می‌شود، به این رنگ‌های کاذب نمایش دهد.

منبع:خبرآنلاین